Włosy szczególnie u kobiet są często wyznacznikiem pięknego wyglądu. A w dzisiejszych czasach ludzie podążają za aktualnymi kanonami piękna, dlatego również panuje moda na zadbane, piękne, zdrowe, lśniące, naturalne włosy.
Niekiedy zdarza się, że ludzie chorują na choroby włosów, których przyczyny mogą być różne. Ogólnie choroby włosów można podzielić na łysienie oraz nadmierny porost włosób w niepożądanych częściach ciała.
Łysienie może odbywać się w sposób trwały lub przejściowy. Przyczyny, które odpowiedzialne są za łysienie przejściowe to: czynniki mechanicze (przykładem może być wycieranie się włosków u noworodków, naciąganie włosów przez wiązanie, spinanie, tapirowanie lub inne nieodpowiednie traktowanie włosów), ostre choroby zakaźne (takie jak dur brzuszny, kiła mogą doprowadzić do utraty włosów), zatrucie metalami ciężkimi (zatrucie np. talem, rtęcią, ołowiem, arsenem może doprowadzić po koło dwóch tygodniach do utraty włosów), choroby tkanki łącznej czy niepożądane działanie leków (działanie leków przeciwnowotworowych, na nadczynność tarczycy, niewydolność krążenia czy antybiotyków często prowadzi do wypadnięcia włosów), niedobory pokarmowe, promieniowanie jonizujące (stosowane w radioterapii może doprowadzić do łysienia krótkotrwałego lub trwałego), choroby włosów (takie jak grzybicy owłosionej skóry).
Łysienie trwałe może nastąpić w wyniku takich czynników jak: wspomniane już promieniowanie jonizujące, choroby dziedziczne i zaburzenia rozwojowe (przykładowo nodorozwój skóry, znamiona naskórkowo brodawkowate, brak barwnika w melanocytach), urazy fizyczne (rany powodujące utratę dużej części obszaru skóry, oparzenia), grzybica woszczynowa, choroby pasożytnicze (leiszmanioza), choroby wirusowe (półpasiec), choroby bakteryjne (figówka, czyraczność, kiła, trądzik), choroby tkanki łącznej (toczeń rumieniowaty układowy), nowotwory skóry, liszaj płaski mieszkowy.
Sposób przechodzenia łysienia trwałego następuje w sposób androgenowy, czyli uwarunkowany jest genetycznie. Mężczyźni jednak inaczej przechodzą tą chorobę od kobiet.
Za łysienie trwałe u mężczyzn odpowiadają męskie hormony płciowe. Gen, który odpowiedzialny jest za łysienie u mężczyzn jest dziedziczony autosomalnie dominująco. Jego dominowanie zależne jest od ilości występowania androgenów, w szczególności testosteronu. Pod wpływem pochodnej testosteronu mieszki włosowe ulegają zmniejszeniu i rosną w ich coraz mniejsze i słabsze włosy. Zatem nasilenie tego procesu chorobotwórczego uzależnione jest od występowania testosteronu w organizmie. Kolejnym czynnikiem wpływającym na proces łysienia u mężczyzn jest wiek. Od wieku uzależnione są fazy wzrostu włosów. Wraz z wiekiem wydłuża się faza telogenu, czyli faza spoczynku włosa. Łysienie androgenowe można zauważyć najczęściej u mężczyzn już po czterdziestym roku życia. Najczęściej obejmuje szczyt głowy oraz skronie i czoło.
Natomiast u kobiet łysienie androgenowe wygląda nieco odmiennie. Wynika ono z predyspozycji genetycznych oraz gospodarki hormonalnej danej kobiety. Wraz z wiekiem żeńskie hormony płciowe, czyli estrogeny, zmniejszają już swoją aktywność w organizmie. Dodatkowo androgeny już nie mają tak dużej przewagi jak w młodości. Zatem w okresie przechodzenia menopauzy przez kobietę dochodzi do rozpoczecia procesu łysienia androgenowego. Niestety występują wyjątki od reguły i niektóre kobiety przechodzą łysienie androgenowe w wieku trzydziesty lat. Łysienie androgenowe opanowuje najpierw górną powierzchnię głowy lub może przechodzić ogólnie na całej powierzchni głowy, wówczas zauważalne jest duże przerzedzenie włosów.
Innym rodzajem utraty włosów jest łysienie plackowate. Przyczyny można doszukiwac się w autoimmunologii danej osoby. Na głowie widoczne są trwałe placki łysej głowy.
Można także wyróżnić hirsutyzm u kobiet. Z powodu nieprawidlowej pracy hormonów dochodzi do nadmiernego porostu włosów w okolicach niepożądanych przez kobiety i dzieci, czyli twarz, brzuch, plecy, klatka piersiowa. Może to być wywołane także przez niektóre nowotwory.
Jeśli już zauważalne są objawy pierwszych chorów włosób to warto wybrac siedo lekarza specjalisty: dermatologa, endokrynologa i ginekologa, ponieważ im wcześniej wykryje się przyczyny choró tym większa szansa na wyleczenie choroby, jesli jest to choroba uleczalna.
